Niet gelukt, ...nog niet

Hallo allemaal,

Op 29 mei, rond kwart voor een 's nachts, ben ik met bussen en treinen teruggekeerd uit Frankrijk, nadat ik de dag ervoor heb moeten besluiten de tocht dit jaar te moeten staken.

Na twee eerdere vertragingen, een van vijf dagen en een van twee weken,  waarbij thuis drastische veranderingen aan de wandelkar moesten worden doorgevoerd, ben ik afgelopen zondag teruggekeerd naar Frankrijk om de tocht voort te zetten.
Maar laatste dagen heb ik steeds vaker paden moeten volgen die niet geschikt zijn voor een wandelkar. Alleen met heel veel moeite en risico op schade heb ik ze gevolgd.
Daarnaast wordt het bijna ondoenlijk om nog beschikbare accommodaties te vinden waarvan én de afstand én de prijs acceptabel is. Het zoeken daarnaar en vervolgens het uitzetten van de route kost me zoveel tijd dat ik geen tijd overhoudt om voldoende aan het werk te zijn om de vooraf berekende uren te kunnen werken, laat staan de extra vrije dagen die ik nodig heb vanwege de vertragingen te kunnen compenseren. Ik red het dus niet meer met mijn beschikbare vakantiedagen.
Tot overmaat van ramp blijkt de linker buitenband, van de band die gisteren twee keer lek ging, op een plaats zoveel schade te hebben dat ik kan wachten op volgende lekke banden. De meeste paden zijn nl. steenslag. Een nieuwe band is hier niet te krijgen, al zit ik in een wat grotere plaats.
Nu doorgaan is dus niet meer mogelijk.

Als ik de balans op maak, dan heb ik met een afgelegde afstand 669km van zo'n 29% van de totale route afgelegd. Daarbij wel de uitleg dat de genoemde 2400km een schatting was van de som van 2287km van de route zelf plus de afstanden tussen de route en de accommodaties.
Fysiek is het ronduit fantastisch gegaan, mede dankzij de goede schoenen en sokken, maar ook door de training vooraf.
De pech zat hem in de wandelkar. Die was veel te laat klaar, waardoor ik hem niet grondig heb kunnen testen, wat heeft geleid tot twee vertragingen van bijna drie weken in totaal. Dat is mijn grootste fout geweest.
Daarnaast heb ik tijdens mijn voorbereidingen, waarbij ik ongeveer de eerste 80% van de route via Google Maps heb bestudeerd, niet kunnen zien dat de VF route over paden gaat die niet geschikt zijn voor wandelkarren.

Momenteel zwalk ik nog heen en weer tussen teleurstelling over wat ik niet heb kunnen doen en trots over wat wel. Maar dat komt wel goed.
Voor nu is het zaak om weer het ritme van het normale leven op te pakken.

Maar over een tijdje, wanneer precies weet ik nog niet, ga ik aan de gang met de voorbereidingen voor de volgende poging, volgend jaar. Waar ik dan start weet ik ook nog niet. Amsterdam, thuis, Reims of tot waar ik nu gekomen ben, Brienne-le-Château?
De route zal wel wat anders worden, want ik ga zoveel mogelijk de VF paden die niet voor de kar geschikt zijn te ontwijken. Overal waar ik via Google Maps twijfel heb over de begaanbaarheid, zal ik er omheen gaan lopen. Langere afstanden, maar wel veiliger.

Ik heb deze actie verlengd naar volgend jaar 30 juli (mijn verjaardag 😉), want volgend jaar komt een nieuwe poging. Ik zal Rome zien en ik zal er te voet komen!
Begin 2023 zal ik aankondigen wat mijn startdatum dan wordt en ik zal een nieuwe reis op Polarsteps plaatsen, zodat iedereen die dat wil, mij weer kan volgen.
Ik heb veel geleerd in de afgelopen anderhalve maand en ik beschouw de afgelopen reis als generale repetitie. En over het algemeen, als de generale misgaat, dan gaat de echte show goed. En dat moet dus in 2023 bewezen worden.

Groet, Marc