Ik ben Maarten,
Ik ga 2 april de halve Lentemarathon van Amstelveen Lopen. 21.1 kilometer om mezelf te bewijzen dat ik "alles" kan maar nog meer om geld in te zamelen voor onderzoek tegen MS.
Ik ben 35 jaar, echtgenoot, vader, vriend, broer, zoon, werknemer en ... MS patiënt.
Die laatste titel kreeg ik eind 2008.
Na maanden onderzoek naar een tintelend gevoel in de vingers van mijn rechter hand, werd de diagnose gesteld.
Op dat moment stortte mijn wereld in. Ik was nauwelijks bekent met de ziekte, laat staan hoe er mee om te gaan als patiënt. De enige verhalen die ik kende waren van mensen die binnen 5 jaar in een rolstoel zaten of overleden op jonge leeftijd.
Het bekendste verhaal voor mij was dat van Lotje in Onderweg naar morgen.... om een idee te geven.
Direct in overleg met mijn neuroloog begonnen met medicatie. Dit pakte erg vervelend uit voor mij.
Mijn lichaam reageerde best heftig en mentaal was het ook geen pretje om elke week een naald in mijn bovenbeenspier te zetten. in overleg een medicatiepauze genomen maar ik kreeg ondertussen ook last van mijn linker been. Nu gebruik ik andere medicatie (het is in tabletvorm en dat is voor mij een grote vooruitgang) en is het redelijk rustig in mn lichaam,
Door steun van mijn directe omgeving heb ik ook rust in mijn hoofd en heeft MS niet de overhand in mijn leven.
Mijn mazzel is dat ik (nog) geen ernstige vorm van MS heb en dat de medicatie die ik nu gebruik, goed werkt.
Mijn leven gaat momenteel zoals ik het wil en maak er meestal het beste van.
Hoogtepunten, dieptepunten en alles wat er tussen zit zijn onderdeel van mijn huidige leven net als die van iedereen.
Ik vind het heerlijk om hard te lopen, uit eten te gaan, darten met vrienden, spelen met m'n zoon en ja, zelfs van elke dag werken geniet ik (meestal).
Dit alles mede mogelijk gemaakt door de ontwikkeling van MS medicatie.
Een deel van mijn omgeving is niet op de hoogte van mijn Chronische ziekte (dat is het nog steeds)
Voor een deel omdat ik bang ben dat "men" mij anders ging zien, maar ook omdat ik het uitleggen en er over praten emotioneel moeilijk vond. Mondjes maat is dat makkelijker geworden.
Maar na 8 jaar is het tijd om de angst opzij te zetten en me in te zetten om te helpen deze slopende ziekte tegen te gaan.
De verhalen van andere MS grijpen mij keer op keer aan.
Ik leef met ze mee en steun (vaak financieel) waar ik kan.
En stiekem hoop ik dat de zware lichamelijke en levensproblemen waar zij mee kampen, mij bespaart blijven.
Dit is volgens mij ook een haalbaar doel, maar niet alleen door positieve gedachten, gezond leven en liefde.
Goede medicatie en behandeling zal nodig zijn als het slechter gaat.
Er is veel geld nodig om deze ziekte goed te onderzoeken en de behandelmethodes te perfectioneren en uit te breiden.
De oorzaak van MS is niet bekent, en de symptomen kunnen momenteel enkel geremd worden... gezien we mensen naar de maan kunnen sturen en oren op ratten kunnen laten groeien, Kan ik me niet voorstellen dat MS niet te ontrafelen is.
Met mijn uitdaging om de halve lentemarathon van Amstelveen te lopen hoop ik een paar dingen te bereiken;
- Extra geld voor onderzoek naar MS (de oorzaak van MS is nog altijd niet bekent)
- Extra aandacht voor MS. Ik merk dat veel MS patiënten tegen onbegrip aan lopen in hun omgeving
-Extra geld voor onderzoek naar MS
- Mijn "comming out" als MS patiënt, (al is het niet aan me te merken)
-Extra geld voor onderzoek naar MS
- De uitdaging om 21.1Km hard te lopen door prachtig Amstelveen
- Extra geld voor onderzoek naar MS
- Veel steun tijdens het lopen van de halve Marathon langs de kant van de weg zodat ik de finish over kan vliegen.
Ik wil iedereen vragen om deze actie te steunen en te delen.
Des te meer mensen dit lezen des te groter de kans dat het MS onderzoek grote slagen kan gaan maken de komende jaren.
Alvast bedankt voor jullie steun en ik zal jullie op de hoogte houden van mijn ontwikkelingen in de aanloop naar 2 April
Groet,
Maarten
